وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!

آبجی خانم میگه:

یکی از بزرگترین لذت‌های دنیا غذا خوردنه که تو ازش محرومی!

یکی دیگه از بزرگترین لذت‌های دنیا خوابیدنه که تو از اون هم محرومی!

راستش رو بگو ببینم! چه گناهی کردی که خدا داره مجازاتت می‌کنه؟!

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

هم‌اکنون با پدیده‌ای مواجه هستیم که ادبیات را ۶۴ و عربی را ۵۰ زده است :// این که فردای شبِ قدر آزمون میذارید بماند! این که آزمون رو ۵ دقیقه دیرتر شروع کردید بماند! این که صندلیِ من رو گرم‌ترین نقطه‌ی ممکن گذاشتید هم بماند! آخه چرا سوالاتِ عمومیِ همه‌ی رشته‌ها رو توی یه دفترچه گنجوندید؟! :/ اونوقت ی وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

حسِ خوبی دارد وقتی بدانی همین الان که در اتاقت تکیه داده‌ای به دیوار و صدای دعای دیوانه کننده‌ی جوشن کبیر را می‌شنوی و با زمزمه‌ی هر اسمِ مقدسش مست می‌شوی، سه نفر در حرمِ آن عزیز که شش سال است در حسرتِ لمسِ ضریحش می‌سوزی، هر کدام گوشه‌ای میانِ عاشقانه‌های‌شان دعایت می‌کنند بدونِ این که یکدیگر را ببی وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

همه ی ۳۲ حرف را جمع کرده یکی یکی در برابرِ چشمانت سَر میبرند و تو لال میشوی! لال میشوی آن زمان که میپرسد: " دوباره انگیزه ام میشوی؟! " بی رحمانه است! این کشتارِ دسته جمعی عدالت نیست وقتی تو فقط به دو حرف احتیاج داشتی! " نون " و " ه "

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

یکی از چیزایی که دوست دارم بدونم اینه که چرا اینجا رو دنبال میکنید؟!

۱. برای دنبال شدن

۲. چون دوست دارید

۳. همینطوری الکی :/

۴ همه ی موارد

۵. هیچکدام :|

+ دنبال کننده های خاموش خیلی دوست دارم بدونم کی هستید :))

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

کمتر از بیست و چهار ساعتِ دیگر می‌شود یک سال. یک سالی که سخت گذشت اما گذشت! نمی‌دانم چرا عقربه‌ها دیوانه‌وار به خود می‌پیچند! انگار آن‌ها هم نگرانِ حالِ نامعلومِ فردای من‌اند. و نمی‌دانم چرا بشر با این همه ادعا هنوز نتوانسته برای نابودیِ لحظه‌های ویران‌کننده‌ی گذشته‌ی آدم‌هایی که به گناهِ بی‌گناهی محکوم به بغض‌اند کاری بکند. مهم نیست! من همه‌ی ۳۲ حرف را زنده خواهم کرد و هزار هزار کلمه بر زبانِ دخترکِ لالِ تنهای قصه‌‌ام‌ می‌پاشم اگر بتوانم این چند ساعت را هم دوام بیاورم...

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

حالِ این روزهایم درست مانندِ چندین سالِ پیش است آن زمان که مرا بدونِ بی‌هوش کردن زیرِ تیغِ بی‌رحمِ جراحی بردند با این تفاوت که در آن لحظه‌های پر از رعب و وحشت عمو بود و همه‌ی تلاشش را می‌کرد تا نگاهم را به نگاهش و گوش‌هایم را به حرف‌هایش معطوف کند مبادا لطافت‌های ظریفِ دخترکِ ۸ ساله با دیدنِ صحنه‌ها وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

× خسته‌ام مثلِ لاک‌پشتی که باید اورست رو فتح کنه ولی حوصله نداره :| × به حدی از تنفر نسبت به دونه دونه کتاب هام رسیدم که دلم می‌خواد همه رو پاره پاره کنم بسوزونم بریزم توی اسید :| ×  این که صندلیِ من روزِ کنکور کجا باشه خیلی مهمه! طبقِ تجربه‌هایی که طیِ چند آزمونِ قبل به دست آوردم اگه صندلیِ من رو وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

قسم می‌خورد به فرقِ شکافته‌‌ی علی که من به فلان بلا دچار بشوم!

این است دعای دیگری در حقِ من...

من ولی دعا می‌کنم آرامش سهمِ لحظه‌هایت باشد.

تمامِ کاری که از دستم برمی‌آید...

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

سلام گریه روی بالش شبا وقتی کار نیست و یار نیست و کسی هم جوار نیست. گریه روزا وقتی خونه تنهایی و تو نمازا وقتی با خدایی و وقتی نمونده نایی و از همه قطع امید کردی توی بی نوایی... . بعد از گریه ی شب یه خواب و و فراموشی بعد از بیداری... . بعد زا گریه ی روز یه دوش آب خنک و خاموشی برای رفع داغ بی هم آغو وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

آن زمان‌ها که یک دختر کوچولوی عاشقِ تاب بازی بودم همیشه حضرتِ پدر من را به پارکِ حوالیِ مسجدِ محله می برد. حتی یادم می آید یک بار 6 صبح هوسِ بازی کردم و پدر با اینکه تازه به خانه رسیده بود من را به پارک برد تا مبادا دلِ دختر کوچولویش بشکند! هنوز خورشید طلوع نکرده بود! :) من تاب را به سرسره و سایرِ و وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

انتهای همان کوچه باغِ پر از شکوفه های سیبِ سبز که عطرشان هر عاقلی را دیوانه و هر دیوانه ای را دیوانه تر می کند، درست کنارِ نهری که دستِ ماه را در دستِ ماهی کوچولوهای عاشق می گذارد و صدایش تک تکِ درختان را مست می کند، دختری متولدِ رمضان با روسریِ آبی و چادری به رنگِ آرامش که نسیم می رقصاندش، خیره به یکی یکدانه ستاره اش که در آسمان دلبری می کند، لبخند می زند :)

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

پنلِ مدیریت را باز کردم و با یک عالمه پستِ جدید رو به رو شدم که همه موضوعِ واحدی داشتند! حادثه ی امروز! به ترتیب شروع کردم به خواندنِ پست ها و نیم نگاهی هم به کامنت های زیرشان انداختم! هر کسی از نگاهِ خودش حرفی زده بود اما چیزی که توجهِ مرا به خودش جلب می کرد کامنت های یکی از دوستانِ بلاگر بود که هر وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

انتظار چیزِ عجیبی ست! آدم را آشفته، بی قرار، سردرگم و در یک کلام دیوانه میکند! دیوانه ها را هم دیوانه تر! دیوانه تر که بشوی، وسطِ تابستان احساسِ سرما میکنی! دیوانه تر که بشوی، به خوشمزه های موردِ علاقه ات بی میل میشوی! دیوانه تر که بشوی، بعد از چند ماه دوباره خون دماغ میشوی، دوباره معده درد میگیری! وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

برای توصیفِ حالم دست به دامنِ کلمات شده ام! اما این واژگانِ شیطان و بازیگوش یک جا نمی نشینند تا به کار بگیرم شان! آن ها هم همانندِ من سر از پا نمی شناسند! از شدتِ خوشحالی بالا و پایین می پرند و قاه قاه می خندند! بالاخره تمام شد! شاید هم تازه شروع شد! آن انتظارِ لعنتی چمدانش را بست و رفت! همان انتظا وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

دلت که بگیره و غصه بخوره باید آرومش کنی! باید دست به دامنِ کسی بشی که خیلی اون بالا بالاها حرفش خریدار داره...

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

۱. یکی از قدیمی ترین اصل های زندگیِ من که همین چند روزِ پیش بهش رسیدم (!) اینه که اصولاً آدم باید یه خواهر داشته باشه مثلِ خودش دیوونه که یهو بدونِ اجازه درِ اتاقش رو باز کنه؛ درحالیکه خنده های شیطانی بر لب داره، قیچیِ آبیِ کاردستی سازِ دورانِ کودکیش رو برداره و بگه میخوام موهات رو برات کوتاه کنم! م وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

ای روزگارررررر نامرد:)
هی داری حواروازمون میگیری
:(
کورخوندی مگه دست توست
دست مابلاگریهاست نمیزاریم

کنکورخوندن سخته یاراحته بستگی به طرف دارررررررره:))
من که برای کنکوربه شخصه خودم زحمت های فراوونی کشیدم
ولی ناامیدنشدم:)
من توکلاس های بسیج شرکت میکردم که خیلی بهم
امیدمیدادند:)

حتماٌ قبول میشی،توتلاشتوبکن حتماًرتبه زیر20رومیاری:)

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

وقتی با تیشه میزنی به ریشه ی وبلاگت!...